در توضیح پست قبلی‌

اون دستگاه عجیب و غریب وسیلهٔ انتقال حرارت شوفاژ خانه بود. سال ساخت خانه به حدود جنگ جهانی‌ دوم برمیگرده، تنها وسیلهٔ گرمایی خانه شوفاژ بود که با گازوئیل یا چوب کار می‌‌کرد. در تصویر پست قبل این دستگاه را می‌بینید که از چوب جهت گرمایش آب شوفاژ استفاده شده است. با توجه به اینکه هزینهٔ گازوئیل سالانه حدود ۱۰ میلیون تومان و هزینهٔ چوب تقریبا ۴۰۰ هزار تومان بود، چوب سوخت بهینه تری برای این دستگاه در سوئد بود. با این تفاوت که شب دمای آب به دمای محیط می‌‌رسید و در نتیجه خانه شروع به سرد شدن می‌‌کرد. 

در مناطق مرکزی شهر از آب گرم شهری جهت گرمایش شوفاژ خانه‌ها استفاده می‌‌شود، ولی‌ در خانه‌های اطراف شهر از وسایل مختلفی‌ از جمله همین دستگاه جهت گرمایش آب استفاده می‌‌شود.