ساعت

به نظر من هر انسانی‌ ۳ ساعت درون خود دارد، ساعت بدن، ساعت مغز و ساعت قلب.

ساعت بدن تیک تاک خود را می‌ کند تا باطریش تمام شود ، بعضی‌ ها زودتر بعضی‌ ها دیرتر.

ساعت مغز وقلب به  هم مرتبط هستند، آدم هایی‌ که ساعت مغزشان خیلی‌ تندتر از قلبشان می‌ زند، آدم های خطرناکی می شوند. بر عکس این قضیه خیلی‌ صحت ندارد، یعنی‌ آدم هایی‌ که قلب پیرتردارند، ولی‌ رشد فکری نکرده ا‌ند، آن قدرها خطرناک نیستند، ممکن است خطایی از آنها سر بزند، ولی‌ به شدت خطایی که یک نخبه می‌ کند نمی‌  باشد. البته  اگر تعداد این انسان ها رو به فزونی رود، خطر اینکه این افراد توسط افرادی که ساعت مغزشان تندتر از قلبشان می‌ زند، به بیراهه کشیده شوند افزایش می‌ یابد.

تعادل میان این دو ساعت، انسانی را‌  به اجتماع عرضه می‌کند که می‌ تواند تحت قوانین اجتماعی به نسبت متعادلی در کنار بقیه افراد اجتماع با کمترین مشکلی‌ زندگی‌ کند.

از این بحث ها بگذریم، نمی‌ دانم چرا فکرم به این سمت و سو رفت.

چیزی که من خیلی‌ از آن لذت می‌ برم این است که این ساعت ها به صورت پیوسته در حال کار کردن نیستند. بعضی‌ وقت ها ضرب آهنگ ساعت قلب آن چنان عمیق می‌ شود که مفهوم زمان برای من تغییر می‌ کند .در این لحظات ساعت مغز از کار افتاده است  و عرض زندگیم درحال زیاد شدن است.

مطلب نیمه کاره ماند، ولی‌ عیب ندارد، چون زیاد از صحبت کردن راجع به تعقل لذت نمی‌ برم.