امروز استادم از من معذرت خواست، اتفاقی‌ که به ندرت ممکن است در ایران بیفتد، فکر می‌‌کنم سوئد جزو معدود کشور‌هایی‌ است که در آن روابط انسان‌ها بدون در نظر گرفتن مراتب شغلی‌ و اجتماعی است. همه یک دیگر را به اسم کوچک صدا می‌‌کنند بدون هیچ لقبی، و هر گونه دستوری خارج از حیطهٔ وظائف و یا توهینی با برخورد قانونی مواجه می‌‌شود، از دید استادم من انسانی‌ هستم مانند او‌، و همان قدر که او‌ به من احترام بگذارد من هم به او‌ می‌‌گذارم.

او‌ بابت اینکه وقت کافی‌ جهت پیگیری پروژه نگذاشته است و در مورد کاری تعلل کرده است از من عذر خواهی‌ کرد.

امروز قرار شد که پروژه سر موقع بر گذار شود، و اگر کاری باقی‌ مانده باشد به صورت‌ استخدامی انجام شود، در حال حاضر سخت‌ترین قسمت پروژه که نوشتن پایان نامه است باقی‌ مانده است.