پاییز

پاییز به تندی گذشت... برگ‌ها زرد، سرخ، خیس، همچنان در امتداد کوچه زمستان...

تصویر، تصویر پاییز است، با آ‌ن‌ برگ‌های چنار، با همان باد‌های دیوانه و باران، ولی‌ بی‌ آ‌ن‌ کوچه‌های آشنا، بی‌ آ‌ن‌ آسمان قرمز...

عصر بود، آسمان سرخ، درب آهنی که باز می‌‌شد، بوی خاک باران خورده بود و بوی روزهای خوب کودکی، روزهای بد کودکی، روزهای اول مهر، روزهای زنگ مدرسه و لباس فرم، یاد معلم دبستان، جریمه‌های مدرسه، ورزش صبحگاهی و شعارهای مرگ بر این و آ‌ن‌، ۵شنبه‌ها و شمردن ساعت که بابا را زودتر پشت درب مدرسه ببینی‌، مامان و درس جواب دادن ها، مامان و قّوت قلب ها...

عصر بود، آسمان سرخ، درب آهنی که باز می‌‌شد باد دیوانه می‌‌برد مرا به خاطرات پرسه زدن‌ها با دوست دوران راهنمایی‌ که گم شد، کوچ کرد و رفت، تا در گوشه‌ای از ذهن من، أو‌ همچنان در کوچه شانزده ام، در مسیر خانه‌های ویلایی با آ‌ن‌ بازی گوشی‌هایش و یاد کنجکاوی‌هایمان دربارهٔ آ‌ن‌ دخترک، باقی‌ بماند...

عصر بود، آسمان سرخ، درب آهنی که باز می‌‌شد، گم می‌‌شدم در بوی قهوه فروشی کنار کلاس زبان و آ‌ن‌ معلم عاشق که از کتاب درس نمی‌‌گفت و ما بودیم که پای هر موضوع ممنوعی را به تخته می‌‌کشاندیم...

عصر بود، آسمان سرخ، درب آهنی که باز می‌‌شد، بسیاری خاطرات زیبا و لحظه‌های دلتنگ بود که با باد می‌‌آمد و می‌‌رفت...

تصویر، تصویر پاییز است، با آ‌ن‌ برگ‌های چنار، با همان باد‌های دیوانه و باران، ولی‌ بی‌ آ‌ن‌ کوچه‌های آشنا، بی‌ آ‌ن‌ آسمان قرمز...

این کوچه‌های سنگ فرش، این هوای تمیز، این میکده‌های کوچک و دنج، مرا به هیچ کجا نمی برد...

پاییز به تندی گذشت... برگ‌ها زرد، سرخ، خیس، همچنان در امتداد کوچه زمستان...

هر کداممان به گوشه‌ای و خاطرات شیرین که در سرمای طولانی یخ می‌‌بندند...